Αναστασία Αντωνακάκη

Έκανα τα πάντα για να μην γυρίσω στον φόβο μου. Φιλοξενήθηκα σε μουχλιασμένους τοίχους με εντομοκτόνα να απειλούν τον ύπνο […]

Κι έτσι, όλοι οι άλλοι δεν σ’ αγαπούσανε κι έτσι ήταν το σωστό – αφού δεν αξίζεις ν’ αγαπηθείς –

Η Ω. περπατούσε στο υγρό πεζοδρόμιο και κοίταζε τα μικρά ουράνια τόξα που σχηματίζονταν στην διάρκειά του. Είχε λίγο ελεύθερο

Σταθμίστε το καλά αυτό, αγαπητέ κύριε. Ζούσα ατιμώρητος. Καμία ετυμηγορία δεν με αφορούσε, δεν βρισκόμουν στην σκηνή του δικαστηρίου, αλλά

13 Μαΐου 2016 – 9:42 π.μ. Ο χρήστης Dorothy έγραψε: Μια φωνή μου τρυπάει τ’ αυτιά “είμαι άνεργη, τα παιδάκια

Ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου, όταν ήταν πιο νέος, είχε γνωρίσει μια γυναίκα που δεν ήθελε να κάνει παιδιά. Την

Γνώρισα τον Καλύτερο Άνθρωπο του Κόσμου. Και πρέπει να τον γνωρίσετε κι εσείς. Πάντα αναρωτιόμουν αν υπάρχει. Κι αν υπάρχει,

“Εδώ τους δίνεις πάρα πολλά στο πιάτο. Θα πρέπει να το δώσεις λίγο πιο υπαινικτικά, δεν χρειάζεται να τα αποκαλύπτεις

“«Αδύνατο» είναι ο ορισμός ενός γεγονότος μία στιγμή προτού συμβεί.” “Σήμερα εσείς είστε ένα είδος κοσμικού ασκητή, απομονώνεστε σε ένα