Γνώρισα τον Καλύτερο Άνθρωπο του Κόσμου.
Και πρέπει να τον γνωρίσετε κι εσείς.
Πάντα αναρωτιόμουν αν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, στ’ αλήθεια, πώς μοιάζει.
Υπάρχει, λοιπόν, που λέτε και έμαθα γι’ αυτόν τα εξής.
Ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου δεν βγάζει πολλά χρήματα. Θα ήθελε να βγάζει, αλλά δεν ξέρει πώς. Κι αυτό είναι σίγουρα λογικό. Γιατί, αν ήξερε πώς να βγάζει πολλά χρήματα, δεν θα ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.
Ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου είναι άντρας, γιατί Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου-γυναίκα είναι μόνο η Σεν Τε στο Σετσουάν. Ε, και γιατί δεν κάνει να τα βάζεις με τον Μπρεχτ. Αυτό είναι σίγουρα λογικό.
(Το “Σεν Τε” μοιάζει με το “CNT”. Σεν Τε, Σε-Εν-Τε. Αυτό δεν ξέρω καθόλου αν είναι λογικό, ξέρω όμως ότι σίγουρα είναι έτσι.)
Ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου αγκαλιάζει μια γυναίκα και μαζί με το σώμα της, αγκαλιάζει και τον κόσμο της. Όποιος κι αν είναι αυτός. Σημασία έχει, μόνο, που είναι δικός της.
Την αγαπάει αυτήν την γυναίκα που αγκαλιάζει. Ακόμη κι αν την αγκαλιάζει πρόσκαιρα. Εννοείται πως την αγαπάει. Αν την αγκάλιαζε χωρίς να την αγαπάει, δεν θα ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.
Κι αυτό είναι σίγουρα λογικό.
Δεν καταλαβαίνει γιατί χρειάζεται να συζητάει κανείς για άντρες που φοράνε φουστάνια, για γυναίκες που βγάζουν μούσια ή για όλα αυτά τα πράγματα γενικώς, τέλος πάντων. Πιστεύει ότι όλες αυτές οι συζητήσεις είναι μέρος μιας ατζέντας που έχει έναν αόριστο κακό σκοπό – να αλλοιώσει το ανθρώπινο είδος, ή κάτι τέτοιο δυστοπικό, τέλος πάντων.
Κι αυτή η σκέψη είναι σίγουρα λογική, γιατί σε τι κόσμο θα φέρει τα παιδιά του, τέλος πάντων.
Εν τω μεταξύ εγώ, όταν ακούω την λέξη “ατζέντα” σκέφτομαι πάντα το ματζέντα, το χρώμα, που πάντα στο μυαλό μου είναι ένα χρώμα που θα το έβαζε στις κουρτίνες του ο Λυντς. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, ο Λυντς βάζει κουρτίνες στα δάση του, οπότε στο σαλόνι του μπορεί να μην τις θέλει και τόσο. Ταυτόχρονα, ή μάλλον, αμέσως μετά, σκέφτομαι ένα τετράδιο που είναι ατζέντα και έχει χρώμα ματζέντα και το ανοίγεις και σημειώνεις κάτι τις, ας πούμε τον αόριστο κακό σου σκοπό για την αλλοίωση του ανθρώπινου είδους.
Κι αυτή η σκέψη είναι σίγουρα λογική.
Που λέτε, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου έχει παιδιά. Δύο. Παιδιά. “Όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν”, πληθυντικού αριθμού, γένους και θηλυκού και αρσενικού, “γένους ανυπεράσπιστου”.
Όταν ήταν πιο νέος, είχε γνωρίσει μια γυναίκα που δεν ήθελε να κάνει παιδιά. Την αγάπησε τόσο πολύ, που προσπάθησε κι αυτός να μην θέλει να κάνει παιδιά. Τελικά, δεν τα κατάφερε. Κι αυτό ήταν σίγουρα λογικό.
Δεν θα ήταν ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου αν δεν προχωρούσε με συνέπεια προς τον προορισμό του. Κι ο προορισμός του ήταν να γίνει πατέρας.
Υπάρχει μεγαλύτερος προορισμός από αυτόν;
Και να σας πω και κάτι άλλο; Αν δεν γίνει πατέρας ο Καλύτερος Άνθρωπος του Κόσμου, τότε δηλαδή ποιος θα γίνει;