Η Γ. σπουδάζει, για να γίνει κριτικός κινηματογράφου.
Ή μάλλον, Κριτικός Κινηματογράφου. Με κεφαλαία.
Για περισσότερο κύρος.
Μπαίνοντας στην σχολή, συναντάει τους συμφοιτητές της. Είναι όλοι σκυθρωποί – η κατανόηση της τέχνης. Τους έχει κάνει ρυτίδες.
Οι συμφοιτητές της ξέρουν ατέρμονα τερμζ. Ξέρουν όλη την ορολογία απέξω κι ανακατωτά. Παίζουν ξερή με τους όρους, αντί για τράπουλα – ολλανδική λήψη, βερτικάλ, πλονζέ και κοντρ, εστιακή απόσταση, βάθος πεδίου, ορίζοντας, ευρυγώνιος, ζενερίκ, ηχοτοπίο, μουβιόλα, εταλονάζ, αμόρσα, αμερικέν, βεριτέ, αξελερέ, τράβελινγκ, φόκους πούλερ, φισάι, ασέμπλι, πατίνα, μπεστ μποι, προοπτική, εστάμπλισινγκ σοτ, ρεπεράζ, ντεκουπάζ, ντουμπλάζ, αμπραγιάζ, ντεκαπάζ, νατουραλισμός, νεορεαλισμός, νεολογισμός, μαγικός ρεαλισμός, νέο κύμα Γαλλίας, Τσεχίας, Πολωνίας, Ισλανδίας, Ζουαζιλάνδης, Μαγιόρκας και Μαδαγασκάρης, DIT, CGI, VFX, αμπεμπαμπλόμ τουκειθεμπλομ, σκουληκομυρμηγκότρυπα, έκατσε η κουτσή κατσίκα τι κοιτάς, σήμερα πήραμε το τραμ, ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή.
Απ’ όλα αυτά, δεν έχουν πιάσει ποτέ τίποτα στα χέρια τους. Μόνο χαζεύουν τα μηχανήματα, στις προθήκες των μουσείων. Και αποφαίνονται. Τι κάνει το καθένα, πώς λειτουργούσε τότε, πώς λειτουργεί τώρα, τι αίσθηση δίνει, γιατί το χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης. Έχει δικαίωμα να το χρησιμοποιήσει; Έχει νόημα; Είναι ενδιαφέρον; Έχει κάτι να πει; Είναι καινοτομία; Προχωράει την φιλμική γλώσσα;
Πάντα αποφαίνονται. Αυτή είναι η δουλειά τους, άλλωστε.
Ο κάθε Κριτικός, έχει το δικό του στυλ απόφανσης.
Όλοι τους, όμως, έχουν ένα κοινό –
– τα ξέρουν όλα.
Κι ένα ακόμη –
– έχουν πάντα δίκιο.
Αυτό είναι και το βασικό πράγμα που μαθαίνει η Γ. στην σχολή.
Πρέπει να κάνεις πάντα ότι τα ξέρεις όλα.
Αυτή είναι η δουλειά σου, άλλωστε.
Για να γίνεις Κριτικός, με κεφαλαία, για περισσότερο κύρος, πρέπει να κάνεις πάντοτε ότι τα ξέρεις όλα.
Το πιο σημαντικό μάθημα εδώ, της είπε ο καθηγητής της, είναι η συμπεριφορά.
Πρέπει, εσύ πρώτη, να σε αναγνωρίζεις ως αυθεντία.
Είσαι αυθεντία.
Αυτή είναι η δουλειά σου.
Δεν έχει σημασία που η δουλειά σου είναι το έργο κάποιου άλλου.
Όχι. Αυτό, δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει το δικό σου έργο, που είναι να τα ξέρεις όλα.
Για το έργο κάποιου άλλου.
Η Γ. ψέλλισε, μπορείς ίσως να δοκιμάσεις να κάνεις το δικό σου έργο –
ο καθηγητής της την έκοψε, οι συμφοιτητές της την κοίταξαν έκπληκτοι, τι είπες; Όχι, όχι. Εδώ δεν επιτρέπονται τέτοιες διατυπώσεις.
Εσύ, προσηλωμένη στο σκοπό σου.
Η δουλειά σου είναι η πιο σημαντική.
Και γι’ αυτό, θα συμπεριφέρεσαι ανάλογα.
Συγκεντρώσου.
Μάτια στον προορισμό.
Τι θα έκαναν όλοι αυτοί χωρίς εμάς;
Τι θα έκανε η αγορά χωρίς εσένα;
Τι θα έκαναν οι άνθρωποι χωρίς την γνώμη σου;
