Η Τέχνη είναι τρόπος έκφρασης που βοηθάει τον άνθρωπο να μεταδώσει αυτά που νιώθει και αισθάνεται. Τέχνη αποτελεί καθετί που προκαλεί αισθητική απόλαυση και είναι συνυφασμένη με την κοινωνία. Η σχέση τέχνης και κοινωνίας ήταν πάντοτε στενή καθώς η τέχνη ακολουθεί τους ρυθμούς εξέλιξης της κοινωνίας και προσαρμόζεται με αυτούς σε κάθε περίοδο της ανθρωπότητας. Επιπλέον επιτυγχάνει να συνδέσει τα μέλη μιας κοινωνίας με κοινούς προβληματισμούς και ανησυχίες ώστε να δραστηριοποιηθούν απέναντι στα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία. Ο καλλιτέχνης δράττοντας τα κοινωνικά, πολιτικά, ιστορικά, πολιτιστικά θέματα της εποχής προτείνει τρόπους σκέψης και επηρεάζει το κοινό είτε θετικά είτε αρνητικά αναλόγως τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Στις μέρες μας η τέχνη είναι πολύ πλούσια σε τρόπους έκφρασης και σε συνδυασμό με την τεχνολογία έχει αλλάξει μορφή. Η παραδοσιακή τέχνη έχει αντικατασταθεί από νέες συσκευές, νέα υλικά, νέα μέσα τα οποία οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν τα έργα τους. Είναι φανερό ότι πλέον οι καλλιτέχνες δεν αρκούνται στη αποτύπωση της μορφής αλλά αντικατοπτρίζουν με ποικίλους τρόπους μέσα από τα θέματα τους, τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Η ελευθερία έκφρασης που υπάρχει σήμερα βοηθάει στον τρόπο θέασης της πραγματικότητας από διάφορες οπτικές, τις οποίες θα προβάλει ο καλλιτέχνης. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που τολμούν να υπερβούν τα κανονικά όρια προκειμένου να εισακουστούν και να ταράξουν τους θεατές και την κοινωνία. Πλέον περισσότεροι άνθρωποι γίνονται υποστηρικτές της τέχνης και αυτό δίνει το έναυσμα για νέους πειραματισμούς, αναστοχασμούς και παρεμβάσεις στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Παρόλα αυτά μιλώντας για την κοινωνία μας η τέχνη δεν έχει την θέση που θα της άξιζε. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πρόοδοι για να ενταχθεί στο πολιτισμικό πλαίσιο και πολλοί άνθρωποι παρακολουθούν την τέχνη, αλλά δεν είναι αρκετό στην σύγχρονη εποχή. Πολλοί από αυτούς είναι παθητικοί θεατές των εκθεμάτων χωρίς να καταλαβαίνουν τι θέλει να εκφράσει ο καλλιτέχνης ή το έργο ενώ άλλοι επιβραβεύουν μόνο αυτά που είναι όμορφα. Σε μια κοινωνία ο κόσμος θα ήταν ιδανικό να ήταν καταρτισμένος και μυημένος στην τέχνη για να μπορέσει να ξεχωρίσει τις εκδοχές της και να την κατανοήσει. Η πολιτεία θα έπρεπε να παροτρύνει τον κόσμο σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις προκειμένου να του μεταδώσει το πνεύμα σύλληψης του καλλιτέχνη και μέσα από αυτό να τον προβληματίσει ανοίγοντάς του νέους ορίζοντες σκέψης. Επίσης στα σχολεία θα έπρεπε οι τέχνες να είχαν πρωταρχικό ρόλο σε συνδυασμό με την ιστορία τους γιατί οι μαθητές θα ελκύονταν περισσότερο, έχοντας κίνητρο τις καλλιτεχνικές δημιουργίες, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ο ψυχαγωγικός και ταυτόχρονα διδακτικός χαρακτήρας τους θα ήταν μια διέξοδος στα κοινωνικά αδιέξοδα της εποχής. Η ελευθερία έκφρασης που δίνουν στον άνθρωπο δρα ωφέλιμα στην ψυχολογική του υγεία και συνάμα εξελίσσει τον εσωτερικό του κόσμο σε έναν καλύτερο άτομο.
Μία κοινωνία που στόχος της θα ήταν η πνευματική καλλιέργεια των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτή θα ευημερούσε και οικονομικά και πολιτικά. Επιπλέον με την εξέλιξη των τεχνών οι άνθρωποι θα έρχονταν κοντά καθώς θα είχαν κοινούς στόχους και όνειρα για την πόλη τους τα οποία θα προσπαθούσαν να υλοποιήσουν για να ζουν καλύτερα. Θα υπήρχαν κοινές ανησυχίες για τα κοινωνικά δρώμενα και θα εκφράζονταν με τα ίδια μέσα από όλους, χωρίς να υπάρχουν αντιπαραθέσεις και κακεντρέχειες. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός από το να διχάζουν τον κόσμο, θα ήταν πιο φρόνιμο να παρουσιάζουν καλλιτεχνικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε διάφορα σημεία ανά τον κόσμο και να διεισδύουν πιο βαθιά σε τέτοια θέματα για να μεταδώσουν το μήνυμα της καλλιτεχνικής ανησυχίας και της δημιουργικότητας. Για να καταλάβει ο θεατής την δουλειά του καλλιτέχνη, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, τον χρόνο που του πήρε να δημιουργήσει το έργο του, το λόγο που το έκανε και πως το ερμηνεύει. Όλα αυτά σε κάποιον που δεν γνωρίζει από τέχνη του φαίνονται εύκολα αλλά γνώριζοντας τις δυσκολίες και τα στάδια που περνάει ένα έργο, θα το εκτιμούσε βαθύτερα. Πρέπει οι άνθρωποι να αντιληφθούν ότι ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία που δεν μας προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από υλικά αγαθά αν όχι οι κοινωνικοί φορείς, τότε μόνοι μας θα ήταν καλό να προσανατολιστούμε σε νέες ιδέες που θα μας οδηγήσουν στην πραγματική σημασία της ζωής την αξία της δημιουργίας.
MARY D.
