Το σουρεαλιστικό νεο-νουάρ «Mulholland Drive» του David Lynch είναι μια ονειρική εξερεύνηση του κατακερματισμένου ψυχισμού και των θολών γραμμών μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Επιφανειακά, η ταινία ακολουθεί μια νεαρή ηθοποιό που εμπλέκεται σε ένα μυστήριο γύρω από μια εξαφανισμένη γυναίκα και μια σκοτεινή συνωμοσία. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια κρύβεται μια βαθιά προσωπική και ψυχολογική εξερεύνηση της ταυτότητας, του τραύματος και της δύναμης της μνήμης. Παρακάτω θα διερευνήσουμε το ευφυές έργο του Lynch, σε ένα επίπεδο κυρίως συμβολικό και -το σημαντικότερο- χωρίς spoilers.
Σαφώς, οι αντισυμβατικές μέθοδοι και η ιδιοφυία του Lynch είναι αυτά που παίρνουν την πλοκή της ταινίας και την απογειώνουν, καθιστώντας την ένα από τα αριστουργήματα του σύγχρονου κινηματογράφου. Το «Mulholland Drive» είναι μια πολύπλοκη και ονειρική ταινία που χρησιμοποιεί αντισυμβατικές τεχνικές αφήγησης για να εξερευνήσει θέματα όπως η ταυτότητα, η μνήμη, το τραύμα και η πραγματικότητα. Η αφήγηση της ταινίας είναι μη γραμμική, μεταπηδώντας μεταξύ διαφορετικών χρονικών γραμμών, χαρακτήρων και σεναρίων, δημιουργώντας μια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Η ιστορία χωρίζεται σε ξεχωριστές ενότητες με μοναδικούς τόνους και επίπεδα πραγματικότητας, αντικατοπτρίζοντας τον κατακερματισμένο ψυχισμό του πρωταγωνιστή. Η ταινία διαθέτει επίσης συμβολισμούς, όπως το μπλε κουτί, η γάτα, ο αριθμός 27 και το Club Silencio, οι οποίοι έχουν πολλαπλές πιθανές σημασίες. Η χρήση αυτών των τεχνικών από τον Lynch δημιουργεί μια αίσθηση αβεβαιότητας και παρασύρει το κοινό στον κόσμο της ταινίας.
Οι προαναφερθείς συμβολισμοί μπορούν να έχουν ποικίλες ερμηνείες, αλλά υπάρχουν και κάποιες κυρίαρχες θεωρίες όσον αφορά στην ερμηνεία των χαρακτηριστικών αυτών συμβόλων. Για παράδειγμα, το μπλε κουτί μπορεί να αντιπροσωπεύει τη μυστικότητα ή το άγνωστο και να συνδέεται με το ταξίδι του κύριου χαρακτήρα ή με ένα σημείο καμπής στην ιστορία. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι το μπλε επίσης, ως χρώμα, συχνά συνδέεται και με τη μελαγχολία (δεν είναι τυχαία η έκφραση “Feeling blue” για να εκφράσουμε ότι αισθανόμαστε μελαγχολικοί, όπως επίσης αυτή είναι και η προέλευση του ονόματος της μουσικής blues).
Στην ίδια θεματική ανάγεται και το μπλε κλειδί. Βέβαια, βάζοντας το κλειδί στην εξίσωση εδραιώνεται και η ερμηνεία που θέλει αυτό το ταιριαστό ντουέτο να αποτελεί κάποιον συμβολισμό για την ερωτική πράξη.
Εμμένοντας στο χρώμα μπλε, συναντάμε κάτι σιέλ τριαντάφυλλα καθώς η Μπέτι και η Ρίτα μελετούν στου Γουίνκι. Δίπλα τους σε αυτό το σκηνικό βρίσκεται ένα βάζο με μπλε τριαντάφυλλα. Δεδομένου ότι τα μπλε τριαντάφυλλα δεν υπάρχουν στη φύση, το νόημά τους είναι σαφές. Ο όρος «γαλάζιο τριαντάφυλλο» χρησιμοποιείται συχνά ως μεταφορά για μυστηριώδη γεγονότα ή περιπτώσεις που δεν μπορούν να εξηγηθούν με την επιστήμη ή τη λογική σκέψη, και συχνά αφορούν υπερφυσικά ή ανεξήγητα φαινόμενα.
Σε πολλές μεγάλες και αγαπημένες παραγωγές, όπως το Twin Peaks και το Blue Velvet, συναντάμε την κλασική βαριά κόκκινη κουρτίνα του θεάτρου. Το να ονειρεύεστε να τραβάτε κουρτίνες ή να βρίσκεστε πίσω από αυτές μπορεί να υποδηλώνει ότι ο ονειρευόμενος προσπαθεί να κρύψει κάτι από τον εαυτό του ή από τους άλλους. Εναλλακτικά, το όνειρο μπορεί να υπονοεί το τέλος κάποιου πράγματος, μια κατάληξη ή μια οριστικότητα.
Όπως είπε και ο ίδιος ο David Lynch:
«Οι κουρτίνες κρύβουν και αποκαλύπτουν. Μερικές φορές είναι τόσο όμορφο αυτό που κρύβουν, που εξάπτει τη φαντασία σου. Αλλά στο θέατρο, όταν ανοίγουν οι κουρτίνες, έχεις αυτή τη φανταστική ευφορία, ότι θα δεις κάτι καινούργιο, ότι κάτι θα αποκαλυφθεί».
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το Club Silencio. Αυτό το μυστηριώδες νυχτερινό κέντρο θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια πύλη στο συλλογικό ασυνείδητο των χαρακτήρων, επιτρέποντάς τους να έχουν πρόσβαση στις βαθύτερες επιθυμίες, τους φόβους ή τις αναμνήσεις τους. Θα μπορούσε επίσης να είναι ένα σύμβολο της σύγχυσης της πραγματικότητας και της φαντασίας, ή ένας χώρος όπου οι χαρακτήρες μπορούν να ξεφύγουν από τη συνηθισμένη ζωή τους. Το Club Silencio ως ένα σουρεαλιστικό και τεχνητό καμπαρέ που αναγνωρίζει ειρωνικά τη δική του τεχνητότητα. Είναι ένας παράδοξος χώρος που αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από την ψευδαίσθηση, εκθέτοντας το θέμα «No hay banda» (δεν υπάρχει μπάντα), το οποίο υποδηλώνει μια εξερεύνηση του καλού και του κακού.
Αυτές είναι μερικές μόνο πιθανές ερμηνείες, και τα πραγματικά νοήματα μπορεί να παραμείνουν σκόπιμα διφορούμενα και ανοιχτά στην ατομική ερμηνεία του κοινού.
