Αν έλειπε αυτό το σιγανό τρυπάνισμα στο μυαλό
Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Πάλι λοιπόν ξανά και ξανά, διαβάζοντας τις άγραφες σελίδες της ζωής σου, προσθέτοντας κι αφαιρώντας αισθήματα, όσα έζησες κι όσα θα ήθελες να ζήσεις, γνωρίζοντας στο βάθος πως μάταια παλεύεις. “Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά” [Γ. Σεφέρης].
Αποδέξου το λοιπόν, αν μπορείς, να βρείς τη λύτρωση. Όμως προσθέτοντας κι αφαιρώντας αισθήματα, όσα έζησες κι όσα θα ήθελες να ζήσεις, πάντα στο τέλος η ίδια διαπίστωση.
“Άσπρο μέτρημα, μελανό άθροισμα” [Ο. Ελύτης].
Της ζωής σου τώρα ανατόμος, ανασκάπτοντας ιζήματα αδικαίωτων αισθημάτων, έτσι καθώς αντικρύζεις απέναντι τον ήλιο να βασιλεύει και θέλεις να κρυφτείς στα χρώματα του. Κερδίζοντας κομμάτι κομμάτι ένα παρελθόν δικό σου, που σαν τον Ιούδα εξαργύρωσες στου βίου σου την καθημερινή τριβή, που σημαίνει πως δεν το έζησες, δεν συναντήθηκες με την πραγματική ζωή που πάντα ονειρευόσουν, τη δική σου ζωή…
