Λίγες μέρες πριν βγήκε στον αέρα του Netflix το πρώτο μέρος του τρίτου κύκλου της σειράς Bridgerton.
Για όσους δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται η σειρά, η πλοκή είναι αρκετά απλή, καθώς ακολουθούμε τις ζωές των οκτώ αδελφών της ομώνυμης οικογένειας στην υψηλή κοινωνία του Λονδίνου. Κάθε σεζόν και ένα διαφορετικό κεντρικό ειδύλλιο, ίντριγκες, κουτσομπολιά και πολλοί βασιλικοί χοροί.
Πρόκειται για μια από τις πιο ευχάριστες -στο μάτι- σειρές των τελευταίων ετών, κατά την ταπεινή άποψη αυτής της συγγραφέως (αν έχεις δει έστω λίγο από τη σειρά, κατάλαβες την αναφορά). Πέραν της βατής, ευχάριστης πλοκής, η σειρά Bridgerton συνδέει με έναν τρόπο υπέροχο τα παστέλ χρώματα με την αριστοκρατία της εποχής και τα μουσικά κουαρτέτα των βασιλικών χορών με τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία.
Μελετώντας -ακόμη και επιφανειακά- την αισθητική η οποία παρουσιάζεται, δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσει κανείς τη συγκεκριμένη παραγωγή ως επιτηδευμένα επηρεασμένη από το ροκοκό.
Το ροκοκό είναι ένα στυλ διακοσμητικής και εικαστικής τέχνης που εμφανίστηκε τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Χαρακτηρίζεται από τη χρήση παστέλ χρωμάτων, λεπτών καμπυλών και παιχνιδιάρικων διακοσμήσεων. Το ροκοκό συνδέεται συχνά με τις επιπόλαιες και παρακμιακές υπερβολές της αριστοκρατίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου XV. Επηρέασε διάφορες μορφές τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της αρχιτεκτονικής, της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της εσωτερικής διακόσμησης, και είναι γνωστό για τις ιδιότροπες και ευφάνταστες απεικονίσεις της φύσης, της μυθολογίας και της καθημερινής ζωής της υψηλής κοινωνίας.
Βλέποντας μόλις ένα επεισόδιο του Bridgerton, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως το παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί και ορισμό της ίδιας της σειράς.
Το δεύτερο μέρος του τρίτου κύκλου αναμένεται να δοθεί στο κοινό στις 15 Ιουνίου.
