΄΄Ηρθε η στιγμή,παιδιά ετοιμαστείτεεεεε΄΄ , φώναξε ο Αστεράτος, το χαρούμενο, λαμπερό αστέρι ,καμαρωτός- καμαρωτός ο αρχηγός των στολιδιών! Και πώς να μην καμαρώνει άλλωστε , αφού κάθε χρόνο τον τιμούν με την πιο όμορφη, πανοραμική θέση ,την κορυφή!
΄΄Χέι, ποιος με έσπρωξε; Χέι εκεί πίσω, τι νομίζετε πως κάνετε παιδιά ;΄΄ γκρίνιαξε ο παππούς Μπαλίτσας, το γηραιότερο στολίδι της στολιδοκοινότητας.
Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο μπάρμπα Χρήστος το αγόρασε από την παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη αγορά της Βιέννης. Στρογγυλό , κατακόκκινο, με μια ωραία χρυσαφιά κλωστή ,έλαμπε από μακριά ! Παρά τα χρονάκια του, ο παππούς Μπαλίτσας βάζει κάτω πολλές νεώτερες μπάλες!
΄΄το πάν σε αυτήν ζωή είναι να μπορείς να αντέχεις, να αντέχεις και να αντιμετωπίζεις την κάθε δυσκολία με δύναμη, υπομονή, αισιοδοξία και με χαμόγελο ΄΄ , έλεγε , ΄΄ κοιτάξτε εμένα χαχαχα…΄΄ και κουνιόταν πάνω κάτω.
Το αγαπούσε πολύ αυτό το στολίδι ο μπάρμπα Χρήστος ,όχι μόνο επειδή ήταν το αρχαιότερο στολίδι του και που είχε κατορθώσει να μην σπάσει τόσα χρόνια παρά τις δυσκολίες, αλλά και επειδή του θύμιζε πολλά. Αναμνήσεις γλυκές, γεμάτες ζεστασιά , γεμάτες Αγάπη. Του θύμιζε την γυναίκα του που καιρό τώρα την είχε χάσει από την ΄΄κακιά΄΄ ασθένεια και τα παιδιά του την Αννούλα και τον Μανωλάκη, γιατροί και οι δύο ,μετανάστες στην Αμερική, χρόνια έχουν να έρθουν στην πατρίδα και να περάσουν αυτές τις άγιες μέρες μαζί με τον πατέρα τους. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ο μπάρμπας Χρήστος κάθε Χριστούγεννα είναι θλιμμένος! Μόνος, με μοναδική παρέα το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα στολίδια του!
΄΄…κουκλάκιααααα μου στις θέσεις σας,βγαίνουμεεεεε, βλέπω Φώς…΄΄είπε η Φτερωτούλα. Παράξενο όνομα έτσι;
Στρογγυλή, γεματούλα κόκκινη μπάλα που πάνω της ήταν κολλημένα μικρά όμορφα φτερά, θαρρείς και θα πετάξει από κλαδί σε κλαδί. Παρεϊτσα της και άλλες τέσσερις ολόιδιες πιο μικρές μπαλίτσες.
΄΄…για να δώ και εγωωώ….΄΄ φώναξε η Χρυσαφένια ,η τσαχπίνα χρυσαφιά γιρλάντα, ΄΄καλέ αφήστε με να περάσω και εσύ αλογάκι, πρόσεχε μην με πατήσεις, δεν θα΄θελα να βγώ τσαλακωμένη, χμ γιατί ξέρετε χωρίς εμένα δεν θα υπάρξει ομορφιά σε αυτό το δέντρο!…΄΄
Ναι ναι, καλά καταλάβατε η χρυσή γιρλάντα , όχι μόνο ήταν η τσαχπίνα της παρέας , μιας που με τα κουνήματα της στόλιζε όλο το δέντρο, αλλά ήταν και νάρκισσος. Θεωρούσε τόσο όμορφο τον εαυτό της που αρκετές φορές γινόταν αγενής!
΄΄….σιγά τσαχπινογαργαλιάρα μου…΄΄ ακούστηκε μια αργή βραχνιασμένη φωνή , ΄΄…ας μην ανάψω εγώ όλες τις σειρές μου και να δώ μετά πως θα κοκορεύεσαι…χαχαχα΄΄ γέλασε δυνατά ο Λαμπίκος το μεγάλο καλώδιο με τα πολύχρωμα λαμπάκια. Είχε και μηχανισμό που αναβόσβηναν και μαζί με αυτόν γέλασαν και όλα τα στολίδια μαζί. Τα επτά ξύλινα αλογάκια, αγορασμένα από ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι στην Στοκχόλμη , τα πέντε ξύλινα στρατιωτάκια , ΄΄οι γερμανοί ΄΄, όπως τους φώναζε ο μπάρμπα Χρήστος και τα οποία τα είχε αποκτήσει πριν πολλά χρόνια προπαραμονές Χριστουγέννων στην χιονισμένη Νυρεμβέργη, (παλαιότερα ταξίδευε πολύ η οικογένεια του μπάρμπα Χρήστου) , τα τέσσερα πολύχρωμα τυμπανάκια με καταγωγή την χριστουγεννιάτικη αγορά της Πράγας, καμιά δεκαπενταριά κόκκινες μπαλίτσες και μικρά χρυσά αστεράκια.Τα τέσσερα αγγελάκια , ξύλινα και αυτά προσπάθησαν να κρατήσουν ένα επίπεδο, αλλά ξέρετε τώρα στα κρυφά γέλασαν και αυτά!
Είπαμε η οικογένεια του μπάρμπα Χρήστου ταξίδευε πολύ παλαιότερα , κυρίως Χριστούγεννα , έτσι λοιπόν όλο και κάποιο στολιδάκι θα βρισκόταν στις αποσκευές τους στον γυρισμό , σουβενίρ από κάποιο όμορφο χιονισμένο παζάρι.
Στην στολιδοκοινότητα υπήρχαν και πολλά άλλα φυσικά στολίδια , κανέλες , αποξηραμένα μήλα και πορτοκάλια, κάστανα, φουντούκια, καρύδια…Πολλά και ξεχωριστά στολίδια, με διαφορετική καταγωγή το κάθε ένα, διαφορετική κουλτούρα και παραδόσεις, ήθη και έθιμα. Ξεχωριστά , άλλα πιο χρωματιστά , άλλα πιο φανταχτερά, άλλα πιο απλά, άλλα φασαριόζικα, άλλα ήσυχα …Όλα όμως μια όμορφη παρέα που ζούσαν στην στολιδοκοινότητα , με αρμονία, με ηρεμία και με σεβασμό στην διαφορετικότητα !
Ήταν όλα στολίδια ! Πανέμορφα , ξεχωριστά, διαφορετικά, λαμπερά στολίδια!
Όπως άλλωστε και εμείς οι άνθρωποι! Ζούμε σε διαφορετικά σημεία της Γής, όλοι διαφορετικοί, όλοι ξεχωριστοί, όλοι πανέμορφοι , όλοι μοναδικοί , όλοι λαμπεροί και το μόνο που πρέπει να κάνουμε τι είναι ; Να ζούμε όπως και τα στολίδια , αρμονικά και με σεβασμό για τον διπλανό μας!
Χρίτς –χράτς-χρούτς και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά από τις κούτες το γνώριμο αυτό χαμογελαστό, γαλήνιο, ήρεμο πρόσωπο του μπάρμπα Χρήστου. Πόσο του άρεσε να στολίζει το δέντρο, να τοποθετεί με στοργή και με απόλυτη προσοχή ένα- ένα τα στολίδια και να τραγουδά παράλληλα ΄΄άγια νύχτα σε προσμένουν..΄΄
Πρώτα έβγαλε προσεκτικά το δέντρο, το άνοιξε, το έστησε και άπλωσε τα φουντωτά κλαδιά του. Έτοιμος Ο Δεντρούλης, ένα πανέμορφο φουντωτό και πυκνό δέντρο, θα νόμιζε κανείς πώς ήταν αληθινό! Ανάσανε βαθειά καθώς ήταν χαρούμενο και ξεκούραστο και τους καλωσόρισε όλους με μια βαθιά υπόκλιση.
Βλέπετε ξεκουράστηκε έναν ολόκληρο χρόνο και περίμενε με υπομονή τους φίλους του από την στολιδοκοινότητα!
Αφού όλα τα κουτιά τοποθετήθηκαν γύρω γύρω από το δέντρο,ο μπάρμπα Χρήστος ξεκίνησε και ένα ένα έπαιρνε την νέα του θεσούλα με χαρά .Κάθε χρόνο και σε διαφορετική θέση, για να μην έχει κανένα στολιδάκι παράπονο.
Το τραγούδι είχε αρχίσει, όλα μαζί καθώς είχαν ζεσταθεί από τα πυκνά κλαδιά του Δεντρούλη και το θερμό γεμάτο στοργή χεράκι του μπάρμπα Χρήστου τραγουδούσαν το ΄΄Αχ ‘Ελατο, αχ έλατοοο ΄΄
Ο μπάρμα Χρήστος δεν τα άκουγε φυσικά, που να καταλάβει την στολιδογλώσσα, αυτό όμως που θα μπορούσε να καταλάβει είναι την χαρά τους, την χαρά τους που δεν ήταν πια κλεισμένα σε ένα κουτί αλλά εκεί καμαρωτά καμαρωτά να ομορφαίνουν τον Δεντρούλη! Αυτό ήταν και το νόημα της ζωής των στολιδιών, να εκπέμπουν ομορφιά, ζεστασιά και χαρά!
Αυτό δεν είναι εξάλλου κ το νόημα των Χριστουγέννων ; Ζεστασιά, Χαρά , Αγάπη…
Η Φάτνη ήταν φτιαγμένη από ξύλο βελανιδιάς σε σχήμα κουφάλας, σαν μια μικρή ξύλινη σπηλιά , σκαλισμένη με προσοχή, με μπόλικο τεχνητό χορτάρι και άχυρο , με αρκετό χώρο ώστε να φιλοξενήσει για άλλη μια χρονιά ζεστά τον Ιησού Χριστού! Την είχαν βρει σε ένα από τα ταξίδια τους στο Μέτσοβο.
Όλα ήταν έτοιμα , ώρα να μπει και η Φάτνη στην θέση της, οι μάγοι με τα δώρα, τα ζωάκια, η Παναγίτσα, ο Ιωσήφ και ώρα για τον…….
Μα σαν να χτύπησε το κουδούνι;
΄΄Ποιος να είναι άραγε..΄΄ αναρωτήθηκε ο μπάρμπα Χρήστος; και με μια κίνηση βρέθηκε στην πόρτα. Άνοιξε ελαφρώς και μέσα από το σύρτη φάνηκαν δύο πρόσωπα γεμάτα συγκίνηση και χαρά.΄΄πατέρααα΄΄ ακούστηκε από δύο φωνές……
Ναι ναι καλά καταλάβατε, η Αννούλα και ο Μανωλάκης! Μεγάλοι πια , μα με το παιδικό , αγνό χαμόγελο να παραμένει.
Αφού λοιπόν αγκαλιάστηκαν , αδύνατον να το πιστέψει ο μπάρμπα Χρήστος, τους έπιασε λέγοντας τους
΄΄να βάλουμε τον Ιησού στην θέση του…΄΄
και έτσι και οι τρεις μαζί, με τα χέρια ενωμένα , τραγουδώντας το ΄΄ άγια νύχτα΄΄ ζούσαν μετά από πολλά χρόνια και πάλι Χριστούγεννα μαζί!
Ο Αστεράτος έλαμπε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η χρυσαφένια γιρλάντα είχε βάλει όλη της την ομορφιά και όλα τα στολίδια ήταν πιο ωραία από ποτέ! Τον αγαπούσαν και αυτά τον μπάρμπα Χρήστο και ένιωθαν την χαρά του και αυτά μαζί του!
Ο παππούς Μπαλίτσας ικανοποιημένος, συγκινημένος και χαρούμενος, αφού είπε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα μέλη της στολιδοκοινότητας για την προσπάθεια τους , κάθισε στην γωνίτσα του και πριν ξεκινήσει το τραγούδι και αυτός είπε
΄΄ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΦΕΤΟΣ ΜΟΝΟΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ…..ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ…΄΄
Σαν να κατάλαβε κάτι ο μπαρμπα Χρήστος, ένα αεράκι στην καρδιά του, ένα ζεστό χάδι και με ένα χαμόγελο, έχοντας δίπλα του τα αγαπημένα του παιδιά , κρατώντας ένα ποτηράκι παλιό καλό Gluhwein, ξέρετε αυτό το γλυκό κρασάκι με τις κανέλες , τα ρόδια και τα άλλα φρούτα, απάντησε προς την πλευρά του δέντρου
΄΄ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ΄΄
