13 Μαΐου 2016 – 9:42 π.μ.
Ο χρήστης Dorothy έγραψε:
Μια φωνή μου τρυπάει τ’ αυτιά
“είμαι άνεργη, τα παιδάκια μου πεινάνε, μια βοήθεια κυρία” – πάντα ζητάνε βοήθεια πρώτα απ’ τις κυρίες, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι πλατφόρμες τους φαίνονται πιο φιλάνθρωπες απ’ τα κοστούμια –
δεν ξέρω αν λέει αλήθεια ή ψέμματα,
ψέμματα θα λέει,
θα’ ναι τσιγγάνα, πουτάνα, τεμπέλα, μπλεγμένη, βίαιη, αυτή φταίει, δεν φρόντισε να προφυλαχθεί, δεν κράτησε εκείνα τα χαρτιά, δεν είχε μαζέψει αρκετά έγγραφα για να τα αποδείξει,
είναι ψεύτρα,
αυτό σου μαθαίνει αυτή η δουλειά: όλοι λένε ψέμματα, κι επίσης, εσύ είσαι ο καλύτερος ψεύτης απ’ όλους. Εσύ τα προβλέπεις όλα. Ο πιο μάγκας καχύποπτος.
Και να μην σε νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι για εσένα. Άλλωστε, πιστεύουν απλώς αυτό που είσαι στ’ αλήθεια.
Καταδικάζουμε την τέχνη απ’ όπου κι αν προέρχεται,
εκτός αν πρόκειται για την τέχνη της εξυπηρέτησης πελατών,
ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, αλλά μόνο μπροστά του, πίσω του ισχύουν άλλοι νόμοι,
μιλάμε για την τέχνη της επαγγελματικής αυτοπροστασίας, βέβαια, βεβαίως.
Σ’ αυτή τη δουλειά δεν επιτρέπεται να κλαις ούτε να’ σαι ευαίσθητος. Αυτά είναι γυναικεία χαρακτηριστικά και δεν επιτρέπονται, εκτός κι αν αναλαμβάνεις κληρονομιές, διαζύγια συναινετικά και κτηματολόγια – αυτά που σου ταιριάζουν, δηλαδή, μιας που αύριο-μεθαύριο θα γίνεις μάνα.
Δεν επιτρέπονται δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες.
Σκληρότητα και ψυχραιμία.
Έτσι είναι ο κόσμος. Γίνε σκληρός για να τον αντιμετωπίσεις.
Μικρή είσαι ακόμα. Θα μάθεις.
Έτσι είναι ο κόσμος, μείνε ψύχραιμος για να τον κουμαντάρεις και να φέρεις τα απόνερά του στη φορά των δικών σου νερών – εσύ είσαι καθαρός, νομίζεις, στέκεσαι πάνω από αυτούς όλους, ή μάλλον, δίπλα τους, παρ- ίστασαι –
Έτσι είναι ο κόσμος, αποδέξου το και προσγειώσου επιτέλους στην πραγματικότητα.
Όλοι λένε ψέμματα,
όλοι σε όλους,
όλοι για όλα.
Τρέχα στις δημόσιες υπηρεσίες να πνιγείς στη σκόνη των εγγράφων,
να γλιστρήσεις στα μελάνια των βαρεμένων και βαρετών σφραγίδων,
να πέσεις στην άβυσσο του απογοητευμένου απ’ τη ζωή υπαλλήλου και του οριακά ανθρώπινου βλέμματός του
να σου θυμίζουν όλα αυτά τον Κάφκα και να μην έχεις με ποιον να το μοιραστείς
– στο διά ταύτα, να βρεις με ποια χαρτιά θα υπερασπιστείς καλύτερα την πλευρά του ψέμματος που διάλεξες.
Γιατί διάλεξες.
Αποδέξου το.
Διάλεξες.
–
14 Μαΐου 2016, 12:21 π.μ.
Ο χρήστης Alkis έγραψε:
Πολύ καλό, πολύ αληθινό, μόνο μην συμβιβαστείς με το τέλος… μην το αποδεχθείς
– υπάρχουν πολλοί τρόποι για αυτό, θα το κουβεντιάσουμε κάποια στιγμή
